با به پایان رسیدن عمر مفید ساختمان, بازدهی آن پایین آمده و نیازمند تخریب و بازسازی میباشد. از گذشته تا به امروز برای تخریب یک سازه اصولا از ماشین آلات و مواد منفجره استفاده میشده که این امر موجب ایجاد سر و صدای زیاد و آلودگی حاصل از گرد و غبار در حین عملیات تخریب میشد. علاوه بر آن استفاده از مواد منفجره خطر تخریب ساختمان های مجاور را در پی داشت.
با پیشرفت روز افزون ساخت و ساز و احداث ساختمان ها در کنار هم, استفاده از روشی اصولی برای تخریب سازه, خصوصا سازه های بلند که در مناطق شلوغ و در مجاور هم ساخته میشوند امری ضروری ست. طول عمر هر ساختمان مشخص است و در صورت فرسوده شدن, انجام تخریب الزامیست. عملیات تخریب باید به روشی ایمن و مطمئن صورت گیرد تا صدمه ای به ساختمان های مجاور و کارگران در حال کار وارد نکند.

عملیات تخریب ساختمان به سه صورت زیر انجام می گیرد:

تخریب توسط توپ تخریب
استفاده از توپ تخریب یکی از قدیمی ترین روش های تخریب ساختمان است. در این روش یک توپ تخریب از جنس فولاد که با کابل از جرثقیل آویزان است به سازه برخورد کرده و طی دو حرکت افقی یا عمودی باعث تخریب سازه میشود. در حرکت افقی توپ, بوم جرثقیل به صورت رفت و برگشت در خطی افقی به ستون ها و دیوارهای سازه ضربه وارد میکند و این قسمت ها را تخریب مینماید. در حرکت قائم, جرثقیل توپ تخریب را بالا برده و رها میکند. این نوع حرکت برای تخریب پل ها, تیرها و دال های ساختمان استفاده میشود. یکی از معایب تخریب با توپ تخریب ایجاد آلودگی صوتی و انتشار گرد و غبار در فضا میباشد. به دلیل ضربات وارد شده بر سازه احتمال سقوط و پرتاب مصالح وجود دارد و انجام این تخریب نیازمند یک فضای بزرگ برای قرارگیری جرثقیل است.
تخریب توسط انفجار کنترل شده
این نوع تخریب برای تخریب سازه های مرتفع, سوله ها, پل ها, سیلوها و دیگر سازه ها استفاده میشود. به منظور اطمینان از نحوه تخریب پس از انفجار, یک نرم افزار آنالیزی بر روی سازه انجام میدهد تا انهدام آن را پیش بینی کند. طبق آنالیز انجام شده مواد منفجره در مکان های پیش بینی شده قرار داده شده و تخریب صورت میگیرد. یکی از معایب این نوع تخریب خطرناک بودن مواد منفجره است که احتمال عمل نکردن و یا انهدام ناقص ساختمان در آن وجود دارد. در انجام این روش اگر فاصله ی سازه تا ساختمان های مجاور کم باشد ساختمان های اطراف موقتا باید تخلیه شوند تا عملیات تخریب صورت گیرد.
تخریب تدریجی ساختمان
در تخریب تدریجی ساختمان ابتدا ساختمان را تخلیه کرده و سقف ها را برای عبور ستون های موقت برش میدهند. بعد از اینکه سقف برش داده شد یک کلاهک فلزی به ارتفاع ۲۰ متر در بالای ساختمان قرار داده میشود. بار ناشی از وزن کلاهک توسط ستون های موقت فلزی به سقف ساختمان وارد میشود. دو تیرک در بالا و پایین ستون ها قرار دارد. تیرک بالایی ثابت بوده ولی تیرک پایینی توسط یک جک هیدرولیکی که در داخل ستون قرار داده شده در راستای ارتفاع ستون تغییر ارتفاع میدهد. تیرک های پایین بر روی دال چهار طبقه پایین تر از کلاهک قرار میگیرند. بعد از آن کارگران و ماشین آلات از بالا و در داخل ساختمان شروع به تخریب میکنند. ضایعات ناشی از مصالح تخریب شده توسط جرثقیل هایی که در زیر کلاهک نصب شده اند به پایین ساختمان منتقل میشوند. در حین تخریب جک های هیدرولیکی ارتفاع بین دو تیرک را کاهش میدهند. بعد از تخریب چهار طبقه ی بی کلاهک و تیرک پایین ستون, تیرک بالایی بر روی سقف زیر کلاهک قرار گرفته و تیرک پایینی آزاد میشود و بر روی سقف چهار طبقه پایین تر قرار میگیرد. بعد از قرار گیری تیرک پایین, تیرک بالایی آزاد شده و عملیات تخریب دوباره انجام میشود.
از بین سه روش تخریب ساختمان, تخریب تدریجی مناسب ترین روش تخریب محسوب میشود. این نوع تخریب انتشار گرد و غبار ناشی از عملیات تخریب را کاهش میدهد و مصالح تخریب شده و ضایعات را در حین تخریب جمع آوری و به بیرون ساختمان منتقل میکند. روش تخریب تدریجی سازه برای هر ساختمانی مناسب است و شرایط آب و هوایی خللی در انجام آن ایجاد نمیکند. سر و صدای ناشی از تخریب سازه در این روش نسبت به سایر روش ها کمتر است و علاوه بر آن نیازی به تخلیه ساختمان های مجاور نمیباشد. تخریب تدریجی سازه نوین ترین روش تخریب ساختمان است و امروزه از این روش برای بازسازی ساختمان های فرسوده استفاده میشود.